Yüreğimdeki Işığı Gören Konuşsun, Yürekleri ile görebilen Konuşsun.. "Gönül sayfam"

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

Ama Ben Aşıktım

Ama ben aşıktım...

Bütün uslanmazlığımla vardım, gönüllüydüm.
Acılarımı aşıladım kendime, yine ağladım...

Ama ben aşıktım...

Yüzünü özledim ama sesini gördüm bütün şımarıklığınla,
Sesini özledim kokun geldi doldu içime,
Gülüşünü özledim geldi sarıldı boynuma...

Ama ben aşıktım...

Anılarımı diz boyu çamurdan çıkardım yudum yıkadım,
Sonra astım zamanın hüzünlü ipine
Kurudu giyindim, bayramlık elbisesi gibi çocukluğumun
En ağır bu elbisem...

Ama ben aşıktım...

Nefesimizi paylaşırdık yalnız gecelerde
Yalnızdık, yalnızca nefesimiz vardı düşlerimizde
Cesedimizi bırakır giderdik sonra...

Ama ben aşıktım...

Fırtına bastırdı önce kalbimizde,
Deprem çıktı sonra gözlerimizde.
Fırtına savurdu bizi katıksız bir mahpusluğa,
Deprem vurdukça kaldık altında anıların, ezilip tükendik.
Sonrası zihin oyunları küçük aklımızla
Yıkıldık kaldık oracıkta...

Ama ben aşıktım...

Eski bir eskiciyim aslında bu eski dünyada
Sevgi aldım satamadım...
Ama ne güzeldi ne iyiydi, satmadım ben kullandım
Büyüdükçe büyüdü kalbime sığmaz oldu...

Ama ben aşıktım...

Kanı ellerimde şimdi, beynimdeki bütün resimlerimizin
Soyundum soyutluğunda o kırılganlığımı
Düşlerimi sorguluyorum şimdi kalbimin karakolunda
Güzelliğinin kokusu geliyor sonra köpek öldüren şarabımızda...

Ama ben aşıktım...

Uyandım su vurdum yüzüme,
Dün sabah gibi bu sabah da eksiktim yarım kalmış hayatımda,
Kaldığı yerden devam ediyordu eksikliğim.
Bilincim yerindeydi zamanın zehrini içerken
Ve
Her sabah işe giderken...

Ama ben aşıktım...

Önce cesedimle, ruhumu ayırdım birbirinden,
Sonra ruhumu alıp senin yanına geldim o gece
Sabaha kadar bekledim sen odada ben salonda
Sonra öpüp ayrıldım yanağından...

Ama ben aşıktım...

Anılarım misafirliğe geliyordu kovuyordum hepsini,
Sonra ben çağırıyordum yağmurlu havalarda onları
Gözlerim ıslanıyordu uğurluyordum nihayet
Yağmur diniyor toprak kokusu kalıyordu sonunda...

Ama ben aşıktım...

Çevirisi yanlış yapılmış bir hayat bu,
Ne başı ne sonu belli, izlemekle yetiniyoruz sadece
Bizlere neler getirmeden götüreceğini ömrümüzün
Ve
Biliyoruz
Her doğan güneşle biraz daha eskiyeceğimizi...

Ama ben aşıktım...

Sana aşık olduğumdan beri her sigaramı
Son sigarammış gibi çektim içime,
Sonmuş gibi her aşımı ekmeğimi yedim,
Kalbim son kez vuracakmış gibi,
Gözlerim son kez görecekmiş gibi baktım hep sana...

Ama ben aşıktım...

Dizlerime yatırırdım yokluğunu
Hep aynı masalı anlatırdım
Sevgiyle dinler bir daha isterdin
Yüzünde yokluğunun tebessümü belirirdi, ağlardım...

Ama ben aşıktım...

Ve gereğini yapıyordum aşkımın,
Seni kendimle aldatıyordum...
Susuyordum...

Ama ben aşıktım...

Bırakıldık...
Yalnızdık...
Çocuktuk oyuncağımızın elinde.
Yenildik...

Sobelendik hayatın eliyle...

Ama Ben Aşıktım

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

Çok Pişmanım Affet!!

Bu pişmanlığım sana yaptıklarıma ...Büyük bir aşkı mahvedişime ... Ama geldim ... Affetsen ?... Gitmek kolaydır da ...Gidipde dönmek yürek ister bilirsin .. Ben onca yaptıklarımdan sonra gururumu hiçe sayıp döndüysem affedilebilirm ... Gerçekten sevmesem dönmezdim .. Kapına geldim .. -Bekletme-

Zor günler geçirdim .. Çocukluğumun verdiği bir güven vardı kendime .. bilmiyordum yaptığımın bu kadar kötü bişi olduğunu ... Benim kanattıklarım var /Benim kanattıklarım şimdi beni kanatıyor/..Oysa ben ne zor günler geçirdim yaptıklarımın bedelini fazlasıyla ödedim ..Ne aşk lar ne ayrılıklar geldi geçti bu hayatımda .. En çok sen kanattın beni / sana yaptıklarım

Çok zor günler geçirdim ..Ayrılıklar ..Aşk lar ..Pişmanlıklar..Nefretler ..Toz gibi uçuştu havada ... Bana en çok acı veren ise -Pişmanlığım- oldu ..Aşık olmak zormuş sana ..Seni herkes taşıyamazmış..Ben kendime bakmadan girdim bu sevdaya...Sana aşık olmak çok zormuş.../Beni Affet/

Bir gece çikip gelsen ölmezsin yar
Ölümlerden ölüm begen gelmezsen yar
Ölecegim yar
Bu şarkı sadece benimdi sevgilim
Ve ben büyük bahçeler istemiştim ikimize
Yazmışsın ya 'onu sevebilecegimi düşünmüştüm' diye
İşte o günden beri belkide bu yüzden sadece
Bu yaralar bereler sanaydı aşkı bileler
Göreler aşkımı şahidim gök kubbe

Eğer ortada gerçek bir aşk varsa gurur unutulur .. Ben sevgime inandım sana geldim /gururumu unuttum/.. Bir gece çıkıp gelsen ?!..Sarılsak yağmur altında ayrılmamacasına..Isıtsan beni sıcaklığınla ... Hiç ayrılmasak ... Bir gece çıkıp gelsen ?!..
Bu yaralar bereler sanadır bileler..
Göreler aşkımı
Şahidim gökkubbe..
Aşığım bekletme...

Açtığım yaraların ilacı olmaya geldim .. Yaptığım hataları affettirmeye geldim .. Sana sevgimi göstermeye geldim ... Aşığım sana bekletme ..

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

LaL oLup Bize SusuyoRum

Gecenin sıcağı emip, serin serin üflediği bir saatte;gözlerimi dikmişim gökyüzüne yine seni düşünüyorum..Düşünüyorum o halde varsın..Hep olduğun yerde, içimin en sakınılanındasın..."

Kıpırtısız...
Dingin...
Yeşil gözlerinle gülümserken...
Kıpırdama sakın... (Hafızama aldım bile)

.
.

"Saklıyorum seni bi yerlere, bekle biraz..Tam, acılarına merhem olduğumu söylerken çektiğim fotoğrafının yanına koyuyorum.. Gözlerinin yeşili… İki farklı tonu nasıl da güzel..Biri güneş vurmuş gibi parıltılı taze bir fidan ve diğeri puslanmış bir akşam üzerinde olgun bir koca çınar..."

Yaslandığım...
Dinlendiğim...
Kendime dillendiğim...
Yapraklarını dökme sakın... (Dilekler bağladım bile dallarına)

.
.

"Bize dair...Umut yüklü, henüz yitmemiş….Defter aralarında sakladığım kurumuş gül gibi saklıyorum seni içimin sayfalarında..Kimseler bilmesin demiştin, sakınıyorum..En büyük hazinem oluyorsun çocuk aklıma..Hırsızlardan sakınmak için kilitli tutuyorum dudaklarımı.. Sana susuyorum..
Lal olup bize “sus” uyorum..Bir gülüşünle su veriyorsun gönlüme..."

Bulut olup...
Çisil çisil elerine yağıyorum...
Sonra şımarık küçük sevgilin oluyorum...
Sımsıkı sarıl, bırakma sakın... ( Kokunu çektim bile içime)

.
.

"Narkoz almış gibi uykuya hazırım şimdi,sen kokulu rüyalara…Yarı baygın, yarı ölü halimdir sana en yakın olduğum zaman..Elimi uzatsam değecek kadar, gözlerimi yummam yeter..İşte buradasın..Kolların bana açılmış..Uçurtmamsın sevdaya doğru ayaklarımı yerden kesen..."

Savruluyorum...
Rüzgar kirpiklerimle sevişiyor...
İçim çekiliyor...
Takılıp gerçeklere, durma sakın... (Ben çoktan düştüm bile içine)

.
.
"Zamansız oldu, biliyorum..Hatta biraz da geç..Akıl edemedim, düşüşleri..Ben alışkınım uçurum kenarlarına, rüyalarımda çok atladım boşluğa, süzülüp parmak uçlarımda konuverdim sevdaya..."

Ben gerçeğe hiç böyle çakılmadım...
Bilemedim...
Uyandım...
Mahmurum ve hala aşık...(Acıtmadım ya seni……) !

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

Asalet Dediğin nedir ki?
Yürek Cehennemin İçinde!!!

Sen şiirlerin arkasına saklanan
Olmayan aşkınla, âşıkmış gibi aklanan dilber

Keşke anlatabilsem
Riyakârlığının her zerresini
Resmedebilsem ihanetinin her karesini
Ah bu adamlığımın gözü kör olsa
Ah o fütursuz sevdandan geçmek bu kadar zor olmasa

Hiç yaşanmamış saymaalı bazen aşkları
Ben yapamasam da, imrendim yapanlara
Yalanlarının altında kalırken hayallerim
Düştüğü yerde kırıldı düşlerim.
Sesiz kalışımı bağışla asalet
Ben fütursuz sevdama yenildim
Islattıkça aşkın sağanakları
Herkesin tersine, ben kuruyken eğildim

Şimdi geceler beni boğmakta haklı
Yüreğimin acılarında, kaç zehir saklı
Kan kustum, gene de sustum
Her susuşta gene kan kustum
Dik durmuyorsa başım
Olması gerekene engel oluyorsagözyaşım
Aşkın içinde kalmamışsa adalet
Bende bu acı ile sen zor yaşarsın asalet
Var git işine, senle biz kürdan oluruz çakalların dişine
Ya da adımız çıkar asalet leşine.

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

Sabaha karşı bir düş kurdum

Sabaha karşı bir düş kurdum...Yalnızlığımın eşiğinde, acabalarımın senfonisi çalıyordu.. Belkilerim vardı.. Birde , birde sensizliğim..
Sabaha karşı bir düş kurdum...Sen bundan habersiz.. Benden habersiz uyurken..Düşlerimi gezdirdim..Uykusuzluk diyarının tenha caddelerinde.. Ve düşüncelerimin hiç bilinmedik, ıssız köşelerinde, sen oldum..
Sabaha karşı bir düş kurdum..... Seni kurdum zamansız..Ve amansız.. Ve herşeyi yanıma alarak, adımlarının gölgesi oldum..Sen oldum.. Sensizlik oldum..
Sabaha karşı bir düş kurdum...Düşümde güneşi, güneşte aydınlığı, aydınlıkta seni, sende ise kendimi buldum.. Neler yazmadımki adına...

"Baş harflerini nerelerde kullanmadımki, hatta noktasızlaranokta koyup, adını bile kısalttım, kimse bilmesin diye.."

Mana aradım.. çözümsüzlüğün ortasında ...
Sabaha karşı bir düş kurdum...Gecenin en sonuna gidiyor..Günün ilk ışıklarını karşılıyordum..Saat dördü vururken....
Ben hala seni düşünüyordum..

"Sen yoktun biliyorum..Benimkisi, çok uzaklarda, bilkinmedik bir şehrin, en kuytu en karanlık , şimdilerde özlem dolu bir evin değişmesini bekleyen patlamış ampulu gibi,
Işıksız geceleri aydınlatma hevesi..."

Özlem dolu bir insan ne yapıyorsa ben de onu yapıyordum.. Sensizliğe doğru yürüyor, dönüp bakmadan ardına.. Gidiyordum işte..
Gidiyorum....

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

Ne severdim oysa yağmuru

Yüreğimdeki Işığı Gören Konuşsun, Yürekleri ile görebilen Konuşsun.. "Gönül sayfam" Visal24os8

Ne severim oysa yağmuru,
Cisil cisil yağar,süzülür göklerden,bazen boşanırcasına,
zincirini koparmış kaçarcasına bazen…
Cama çarpışı vardır hani birde,öyle sert değil,ama süzülür aşağıya doğru sanki yanakmış gibi..
Sesini duyuyormusun yağmurun?uzat bak kulağını,ama sessizliğe ver kendini önce…
Kapattın mı gözlerini,çok sıkma ama hafifçe işte…yoksa duyamazsın…duyuyormusun şimdi?
Ya toprağın kokusunu,çekiyor mu senide öylesine kendine…çamurdanız ya hani…ondan herhalde..bak çiçekler var orada,nasılda seviniyorlar…nasıl sevinmesin,abu hayat iksiri bu onların,benim ise hüznüm…
Bir de buğusunda ismin…

Ne severim oysa yağmuru,
Hüznüm geçermiki şimdi üstüme üstüme gelirken şehir,
Birde çisil çisil…hercai menekşeler,sizden bilirim firakı…
Gözlerim neden yeşile döner ıslandığında,
Islanmış…yağmurdan mı?
Kaçarım buralardan,babile..iskenderiyeye..
Kaçmak mı adı gidişlerin,
Hicret mi?
Bir yürekten,bir yürek devletine…

Ne severim oysa yağmuru,
Bir yağmurlu sabah günü karar verdim hicrete,
Bir sabah ezanında vakfeye,
Yeşil gözlerim ortaya çıkacak,ıslanacak…
Bu Pazar visal Eyüp de,
Duaya duracak…

Ne severim oysa yağmuru,
Bir de masalları…
Bana bir masal anlat baba,içinde bir visal,bir de firak olsun!

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

Hicran´laşmış Bir Vuslat'tı ;
´Aşk´ İniltisi !

...
Kaçıyorum, beni kovalayan; tükenişlerde rol oynayan kelimelerden. Kendimi tükettim de Yar, seni veremem tükenişlerin o zalim ellerine! Çehremden süzülüyor “hicran”ım; “vuslat” yok’luklara gebe… Bu kadar mıydı Sevdiğim, “aşk”ın uğultusu?

Yetişemedim adımıma; geç kaldım hep, sen kalışlarımda! Kasvetli bir düş geçiyor beynimden, düş/üyorum. Yara bere içinde kalışlarım beni bana şikayet ediyor, seni sen’de düşürdüğüm için. İçim sızlıyor tarif edemediğim tanımlarla.

Ayrılık diyor…
Kavuşma diyor…

Sonrası sessizlik…!
Kan ter içinde dürtülüyor, keskin harflerin içindeki ben’liğim. Sevdiğim! Münadi kimliğim son kez sesleniyor sana! Çıldırış’ım provasız çıkıyor bu sefer sahneye… Haykırışlardaki nidalarım sunuyor hayatımın son hamlesini! Kulak ver yok oluşuma…;
“hicran”a yar etmişim kendimi; “vuslat” bana kara sevda…

“aşk”ın iniltisiymiş bize verilen. Hicranlaşmış bir “vuslat”mış, yok oluşuma kazınan…

vuslat’ım sen’i benden ayırdı…
hicran’ım ben’i benden kopardı…

Öznesiz yaşanıyor artık hayatım, tümcesine anlamsızlıklar taktığım…!!!

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

Bir sana yıkıldı bir bir içimin dağları..

Eski ve yeni bütün zamanlar, o zamanlara dair tüm yaşanmışlar, yığıldı bir bir açık bıraktığım penceremin önüne...
Sana ait ne varsa güldüren, ağlatan çekip aldım içinden yaşanmışların..
Gözlerin değiyor gözlerime.. Sensiz geçen her günün, her saniyenin hesabını, ne sana sorabiliyorum, ne de kendime..
Son cümlesi kurulmamış bir hikayenin, bilmediğim bir satırında bıraktığım seni, alıp ta oradan devam ediyorum cümlelerime...
Artık susmak istemiyorum sana. Ne varsa içimden geçen, acıtan, sancıtan, yarım kalan, ertelenen, bağırmak istiyorum..
Bunca yıldır biriktirdiğim gözyaşlarımı yüreğimden değil, gözlerimden dökmek istiyorum, karşında utanmadan ağlamaktan...
Hiç beklemediğim bir anda, hiç ummadığım bir zamanda tutuyorsun ellerimden. Tam kendimi kapatıp aslıma, suretime açarken kapılarımı.. Tam da aydınlığa giden yollardan geri dönüp, karanlığa doğru ürkekçe atarken adımlarımı. Mutlulukları yadsıyıp, benim olmasalar bile sahip çıkarken hüzünlere. Bulutların arkasına gizlenmiş güneş misali, yüreğimi göstermekten korkarken sevdaya. Senli zamanları bırakıp ardımda, sensizliğin rüzgarına kapılıp bırakmışken ruhumu, umarsızca...
Korkular sarıyor tüm benliğimi.. Öylesine alışmışım ki yalnızlığa, öylesine benimseyip sahip çıkmışım ki yokluğuna.. Ne hissettiğimi kendime bile tanımlayamıyorum.
Tutkumsun belki de.. Nedenini hiç bulamadığım, ya da kendime soramadığım, sorsam da hiç bir cevap alamadığım..
Görünmez bir güç çekiyor beni sana adeta. Savunmasız kalıyorum..
Aklımdan geçen bütün düşünceleri bırakıp ta bir kenara, yüreğim ne diyorsa onu yapmaktan korkuyorum.. Başa dönmekten korkuyorum...
Böyle değildim ben oysa.. Ne varlığınla başa çıkabiliyorum, ne de yokluğunla.
Sensizliğe alışıp, bitirdiğimi zannederken seni bende,
Aslında her gün yeniden başlıyorum sana...

Bir sana yıkıldı bir bir içimin dağları,
Asi, başımın belası sevdiğim...
Kayıbım sende kayboldu, gece ay şahit,
Ya deli olur ya yanarım..

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

Aşkta sendendi mutlulukların en güzeli de

Sen neden hayatımdaydın?

Sen neden varsın bana dolu günler acı dolu geceler saatler yaşatmak için mi… Gittin belki isteyerek belki istemeyerek ama sonuç aynı gittin…

Sen neden hayatımdaydın?

Bana mutsuzluğu bırakmak için mi varsın… Yoksa sevgiyi kazanıp sonra kaybetmenin nasıl bir şey olduğunu göstermek için mi… söyle bana sen neden varsın?

Sen neden hayatımdaydın?

Belki de bana mutlu günleri vermek için hayatımdaydın… Beni sevmek için ve benim de seni sevmem için…

Aslında nedenlerde o kadar önemli değil artık… Eskiden bu soruya seni sevdiğim için derdin… İnanırdım… Ama artık bu cevaba bile inanmak gelmiyor içimden…

Sen bendeydin çünkü beni sevmiştin evet sevmiştin. Ama benim kadar değil. Evet, sevmiştin ama benim senin uğrunda ölümü göze alacak kadar değil…

Evet, sevmiştin beni… Belki az belki çok ama yine de sevmiştin beni…

Peki, “ben neden hayatındaydım bunu hiç düşündün mü “diye sorardım sana…”sen önemli değil yanımdaysan beni sevdiğin içindir”derdin… Her zaman ki gibi de haklı çıkardın…

Seni sevdim. Hem de çok sevdim…

Seni sevdim ama çok ama az diyemem. Ben seni çok sevdim her şeyden çok sevdim. Seni kaybettiğimde dünya başıma yıkılmıştı… Yalvarmıştım tanrıya seni geri vermesi için seni yaşatsaydı ama beni öldürseydi… Ya da benim de yanına gelmem için yardım etseydi bana Azrail’i yollasaydı…

İnsanlar ölümden korkarlar çoğu zaman…ben yanına gelmek için kaç kere yanına gelmek istedim…kaç kere çevremdekiler kurtardı beni.... Ama olmadı işte hep kurtuldum… Şimdi mi?

Şimdi artık çok kötüyüm nedensizce yaşıyorum bu hayatı…Hiçbir nedenim yok mutsuzum hayattan beklentim yok…hep aynı şeyleri yapıyorum…sabah kalkıyorum.,kahvaltı yapıyorum,belki birkaç damla göz yaşı döküyorum,sonra deniz kıyısına gidip martılara seni soruyorum.onlarla sana haber yolluyorum alıyorsun değil mi?öyle söylüyorlar alıyorsun ama hiçbir zaman cevap yollamıyorsun bahar kokulu yarim…

Sen iyi ol yeter aşkım ben acılarla baş edebilirim. Bana hep tatlı meleğim benim derdin… Artık benim meleğim sensin… Meleğim aşkım her şeyim seni çok sevdim ben… Sende sevdin beni belki az belki çok ama yine de sevdin işte…

Mutluyum şimdi sende orada mutlusun değil mi meleğim… Sen benim koruyucu meleğimsin tıpkı bir zamanlar isimsiz kahramanım olduğun gibi… Seni çok ama çok seviyorum… Ben senin her şeyine âşık olmuştum o günlerde…

Kahramanımdın benim. İsimsiz kahraman işte o günlerden belliydi benim vazgeçilmezim ulaşılmazım olduğun ve olacağın…

Sen benim her şeyim bahar kokulu yârim bir tanecik sevgilim biricik meleğim ulaşılmaz gökyüzümdeki en parlak yıldızımdın…

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

İçimdeki Sensizlik

Sen ölümle arana mesafe koyacak kadar soğuk bir kışı andırıyordun
Geride ise, gözyaşlarına acımayacak kadar masum bir seveni kandırıyordun

Özlemlerime koşacağım anların teneffüs zilini çalmadığında,
Geçmişteki mutluluklar yeter dermişçesine
Tren çığlığı rayların küflü demirlerinin,
Masumiyetine benzediği zamanları kazıdım hafızama.

Şeytanla dost olan acımasızlığının teseddürüne bürünmüş sahte yüzün
Kim bilir Daha kaç kişiye verecek hüzün.

Başkalaşan kişiliğin, kimden darbe almışdı da
Yoksulluğumu büyüttüğüm kurak tarlamın ekinlerine,
Bir karga gibi sokulup, oruç bozarcasına
İyinin ve kötünün kararsızlığıyla saldırdın?

Asil bir sefillik deryasında
Oltama takılan yosun kaplamış yüreğin,
Gurur diyerek yaşamaya çalıştığım
Paslanmış ufkumun sis çökmüş hayalini çürüttü.

Duymayı çoktan unuttuğum
Sağırmı oldum yoksa dedirten tatlı sözlerini,
Hangi sütü lekeli ananın evladına söyledin de
Notasız besteler gibi
Türküsüz bir ömre mahkûm bıraktın beni?

Ama bir gün hepsinden bıkıp,
Bakkal defteri ve taksit kartları sıkıntısında
Sade bir ömrün kenar mahalle saflığında yaşamak istiyorum dersen,
Ve sorarsan bu acımasızlığından kurtulmanın yolunu
Sana tek tavsiyem, Azraillin elinden su iç!

Bir insanı sevmekle başlıyordu aşk
Ve terk etmesiyle acı.
[/size]

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

Adı Yok Sevdamın..!

olmuyor böyle sevgili olmuyor!
ne bir ses ne bir haber
günler saatler sensiz geçiyor
sevda keyif ehli yaşanmaz...
seveceksen kendinden vereceksin
sevdikçe karşılığını göreceksin
taviz vermemek aşkı öldürür...
aşk acısıyla tatlısıyla tuzuyla
pişmeli ki olsun aşk kalıcı..
engeller inişler çıkışlar zorluklar
aşkı yormaz zirveye yüceltir..
sevgi aşk sabırla emekle istekle
ilmek ilmek renk renk dokunmak ister..
sevgiyi tatmak için sevgiyle bakmalı
hesapsızca karşılıklı gönülden akmalı
ihmal aşkı unutturur soldurur sevgili...
Şimdi..!
ya herşeyinle benim ol,
yada her şeye rağmen benim ol...
varlıkta yoklukta sevinçte üzüntüde
yanımdalığına güvenirsem eğer
yakarım dünyayı ben seninle...
ya bana seni ver en şeffaf yürekle
ve kal seviş benimle sonsuza dek
yada dön git eflatun sevgilere...
karar senin yârim
tamam mı aşkım
tamam aşkım..!

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

Usanmak, vazgeçmek, umursamamak...
Bu üç kelime eğer bu sırayla dizilmişse artık bir insan yaşamında, sevilmeyi özlemeye başlamıştır o insan.
Sadece şefkatli bir ses ve o sesin tek birhecesi bile yeter yağmurlu bir günü
güneşli bir gün yapıvermeye...
Karşımdaki suretin durgunluğu tanıdık...
Usanmaktan vazgeçmişliğe uzanan bir koridorda; ağlamadan, söylenmeden,
gözünü kırpmadan oturuyor..
Mutsuz olması için hiçbir sebep yok oysa.
Bir işi, bir evi, ailesi, geliri, ve sairesi, ve sairesi var...
Hayatın beyaz, kalın resim kâğıdına benzeyen ilk gününde,kurşun kalemle bir
çırpıda çizilmiş ilk taslağında ne varsa hepsi tamam yani.
İş boyamaya geldiğinde, içlerini doldurmak gerektiğinde başlıyor bütün mesele...
"Daha ne istiyorsun?"diyorlar.
Oysa o kelime,"Daha"; ne korkunç, ne büyük, ne yıkık bir köprüdür.
O kadar yıkıktır ki; döküntüsü tıkamıştır zaten bütün yolları...
Şimdi, oturduğu yerden kalkmadan yapıyor yapmak zorunda olduklarını.
Ve hiç de mutluluk duymuyor mutluluk duyması gerekenlerden...
Her şeyin, her ilişkinin, her adamın,her kadının, her günün bir şekilde "aynılaşması" yoruyor aslında.
Kırmızı ışıkların uzun,yeşillerin kısa olması, üzerinde uzlaşılmış her meselenin sonunda rengini kaybetmesi, "asansörü ve 24 saat sıcak suyu olan her dairenin" ultra lüks sayılması gibi...
Yani son derece sıradan,yani sadece olması gerekenin olduğu her durumun; şükran duyulması gereken bir halmiş gibi sunulması...
Ve en çok da aza kanaat ettikçe "hiç"in reva görülmesi usandırıyor...
Sonra vazgeçiyor anlaşılmayı, aranmayı, özlenmeyi beklemekten...
Kırılanı,örseleneni, dağılanı düzeltmekten ve gün üstüne gün koyup biriktirmekten...
Birikmiş öfkeleri bilemekten vazgeçiyor...
Artık o, koridorda öylece otururken umursamıyor daha önce bugüne sebep olanların tekrara düşmesini.
Öyle ya; daha ne istiyor ki? "Asansörü ve sıcak suyu varken" ve her şey ultra lüks diye pazarlanırken?..
Kurşun kalemle eskizi çizilmiş ve sonradan renklendirilmiş bir hayatın ne
eksiği olabilir ki?
Renkleri uyumsuz ve solgun olsa ne çıkar?...
Sadece "sevilmek" harekete geçirir donmakta olan bir kalbi.
Ve hızla çarpan bir kalptir her seferinde, dünya üzerindeki onca güzel şeyin sebebi...
Yani... Sızlayan yerinden sevmeye başlamalı bir insanı.
Sevdiği kadar da sevilmektir zaten bir acının yara bandı...

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

Sevgi emekmis;Bunca zaman bana anlatmaya çalistigini,
Kendimi buldugumda anladim.

Herkesin mutlu olmak için baska bir yolu varmis
Kendi yolumu çizdigimde anladim..

Bir tek yasanarak ögrenilirmis; hayat, okuyarak,dinleyerek
degil.. Bildiklerini bana neden anlatmadigini, anladim..

Yüreginde ask olmadan geçen hergün kayipmis
Ask pesinden neden yalinayak kostugunu anladim..

Aci doruga ulastiginda gözyasi; gelmezmis gözlerden,
Neden hiç aglamadigini anladim..

Aglayani güldürebilmek, aglayanla aglamaktan daha degerliymis,
Gözyasimi kahkaya çevirdiginde anladim..

Bir insani herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok sevdigi
acitabilirmis, Çok acittiginda anladim..

Fakat, hakedermis; sevilen onun için dökülen her damla
gözyasini, Gözyaslariyla birlikte sevinçler terkettiginde anladim..

Yalan söylememek degil, gerçegi gizlememekmis marifet,
Yüregini elime koydugunda anladim..

''Sana ihtiyacim var, gel!'' diyebilmekmis güçlü olmak,
Sana ''git'' dedigimde anladim..

Biri sana ''git'' dediginde, ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmis sevmek,
Git dediklerinde gittigimde anladim..

Sana sevgim simarik bir çocukmus, her düstügünde ziril ziril aglayan,
Büyüyüp bana sımsıkı sarildiginda anladim..

Özür dilemek degil, ''affet beni'' diye haykirmak istemekmis pisman olmak,
Gerçekten pisman oldugumda anladim..

Ve gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymis
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmis
Yüregimde sevgi buldugumda anladim..

Ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermis bir gün affedilmeyi,
Beni afetmeni ölürcesine istedigimde anladim..

Sevgi emekmis;
Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür birakacak kadar
sevmekmiş...

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

Sevgi emekmis;Bunca zaman bana anlatmaya çalistigini,
Kendimi buldugumda anladim.

Herkesin mutlu olmak için baska bir yolu varmis
Kendi yolumu çizdigimde anladim..

Bir tek yasanarak ögrenilirmis; hayat, okuyarak,dinleyerek
degil.. Bildiklerini bana neden anlatmadigini, anladim..

Yüreginde ask olmadan geçen hergün kayipmis
Ask pesinden neden yalinayak kostugunu anladim..

Aci doruga ulastiginda gözyasi; gelmezmis gözlerden,
Neden hiç aglamadigini anladim..

Aglayani güldürebilmek, aglayanla aglamaktan daha degerliymis,
Gözyasimi kahkaya çevirdiginde anladim..

Bir insani herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok sevdigi
acitabilirmis, Çok acittiginda anladim..

Fakat, hakedermis; sevilen onun için dökülen her damla
gözyasini, Gözyaslariyla birlikte sevinçler terkettiginde anladim..

Yalan söylememek degil, gerçegi gizlememekmis marifet,
Yüregini elime koydugunda anladim..

''Sana ihtiyacim var, gel!'' diyebilmekmis güçlü olmak,
Sana ''git'' dedigimde anladim..

Biri sana ''git'' dediginde, ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmis sevmek,
Git dediklerinde gittigimde anladim..

Sana sevgim simarik bir çocukmus, her düstügünde ziril ziril aglayan,
Büyüyüp bana sımsıkı sarildiginda anladim..

Özür dilemek degil, ''affet beni'' diye haykirmak istemekmis pisman olmak,
Gerçekten pisman oldugumda anladim..

Ve gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymis
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmis
Yüregimde sevgi buldugumda anladim..

Ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermis bir gün affedilmeyi,
Beni afetmeni ölürcesine istedigimde anladim..

Sevgi emekmis;
Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür birakacak kadar
sevmekmiş...

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

Sevgi emekmis;Bunca zaman bana anlatmaya çalistigini,
Kendimi buldugumda anladim.

Herkesin mutlu olmak için baska bir yolu varmis
Kendi yolumu çizdigimde anladim..

Bir tek yasanarak ögrenilirmis; hayat, okuyarak,dinleyerek
degil.. Bildiklerini bana neden anlatmadigini, anladim..

Yüreginde ask olmadan geçen hergün kayipmis
Ask pesinden neden yalinayak kostugunu anladim..

Aci doruga ulastiginda gözyasi; gelmezmis gözlerden,
Neden hiç aglamadigini anladim..

Aglayani güldürebilmek, aglayanla aglamaktan daha degerliymis,
Gözyasimi kahkaya çevirdiginde anladim..

Bir insani herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok sevdigi
acitabilirmis, Çok acittiginda anladim..

Fakat, hakedermis; sevilen onun için dökülen her damla
gözyasini, Gözyaslariyla birlikte sevinçler terkettiginde anladim..

Yalan söylememek degil, gerçegi gizlememekmis marifet,
Yüregini elime koydugunda anladim..

''Sana ihtiyacim var, gel!'' diyebilmekmis güçlü olmak,
Sana ''git'' dedigimde anladim..

Biri sana ''git'' dediginde, ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmis sevmek,
Git dediklerinde gittigimde anladim..

Sana sevgim simarik bir çocukmus, her düstügünde ziril ziril aglayan,
Büyüyüp bana sımsıkı sarildiginda anladim..

Özür dilemek degil, ''affet beni'' diye haykirmak istemekmis pisman olmak,
Gerçekten pisman oldugumda anladim..

Ve gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymis
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmis
Yüregimde sevgi buldugumda anladim..

Ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermis bir gün affedilmeyi,
Beni afetmeni ölürcesine istedigimde anladim..

Sevgi emekmis;
Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür birakacak kadar
sevmekmiş...

co-admin Mesaj Sayısı : 25 Kayıt tarihi : 03/06/08

Bir daha geri dönersen burada olmayabilirim

“[size=16][i][b]Geçecek, inan bana geçecek...”
“Öyle çok istiyorum ki geçmesini...”
“Biraz daha sabret ne olur, hem bak yanindayim ben... Ayni duygulari sen beni terk ettiginde ben de yasadim, o yüzden çok iyi anliyorum seni...”
“Bilmiyorum, sen olmasan ben ne yapardim...”
Yattigim yerden dogrulup bir sigara yakiyorum. Gecenin kör bir vakti. Hep bu saatlerde onun yüzüyle uyaniyorum. Aci bir silkinisle. Sanki karanlik, dalgali bir denizde bogulmak üzereyken... Böyle anlarda ölüm çok sefkatli geliyor bana. Kollarina atilmak istiyorum onun. Bu aciyi yasamaktansa ölümün sefkatine siginmak istiyorum... Elimde sigara odamizin tavanini seyrediyorum. Elektrikli sobanin kizil yankisi vuruyor tavana, duvarlara... O kizil yankida onun yüzü dolasiyor. Bazen gülümseyerek yaklasiyor, bazen kayitsizca solup gidiyor. Neden silemiyorum onun yüzünü zihnimden, bunu anlamakta zorlaniyorum. Onu unutmak için neler vermezdim oysa. Ömrümde hiçbir yüz bu denli saplanti haline gelmemisti. Eskiden saplantilarimi belli bir sinirin içinde tutardim, onun hayatima hükmetmesine izin vermezdim. O saplantilar simdiki gibi hayatin disina sürüklemez, bu denli derin bir boslugun önünde tutmazdi beni... Olsa olsa tatli bir iç agrisi, soylu bir hüzün katardi hayatima...
Bu iç agrilari, bu soylu hüzünler hayatima gizli bir sevinç bile katardi. Hizlanirdi ömrüm... Öyle derinlesirdi ki kalbim, olacaklari önceden tahmin ederdim... Oysa simdi hayatim ellerimin arasindan kayip gidiyor. Her gece bu saatlerde tam bir boslugun derinligine savrulurken can çekisir gibi ve kan ter içinde uyaniyorum... Uyaninca, hayatta oldugumu yeniden hissedince, ölmedigimi anlayinca tuhaf bir sevinç duyuyorum. Ek**** aci, buruk bir sevinç bu...

Sen de benimle uyaniyorsun. Niçin derin bir aciyla uyandigimi bilerek... Bir boslugun önünde nasil can çekistigimi, yanimda senin oldugunu anlayinca nasil mutlu oldugumu, varligina nasil ihtiyaç duydugumu bilerek uyaniyorsun...

Ben yatakta dogrulup bir sigara yakinca ve tavandaki, odanin duvarlarindaki kizil yankilari seyre daldigimda, sen de yüzümü öyle seyrediyorsun sonsuz bir merak ve kaygiyla... Çok iyi biliyorum su an yasadigin bencil bir aci degil... Kendin için degil, benim için üzülüyorsun. Beni yitirmekten çok, benim kendimi yitirmemden, ruhumun parçalanmasindan korkuyorsun... Sana, sevgine rakip olan birine duydugum özlemden degil yasadigin bu korku... Daha büyük acilar çekip, geri dönüsü olmayan hatalar yapmamdan, hayatimi bir daha geri alamayip onu sonsuza dek kaybetmemden korkuyorsun...

Yüzümde o hüzünlü solugunu hissediyorum. Saçlarimi sefkatle oksuyorsun ve, geçecek, inan bana geçecek, bak yanindayim, hep seninleyim, diyorsun... Öylesine utaniyorum ki sen bu sözleri söylediginde, sana karsi öylesine çaresiz hissediyorum ki kendimi, yüzüne bile bakamiyorum. Bana gösterdigin kosulsuz sevgi karsisinda küçük düsüyorum...

Seninle ayni evi, ayni hayati paylasirken, bir gece ansizin kaybolsaydin... Beni günlerce aramayip, sonra da karsima çikip, ben birine asik oldum, aramizdaki her sey bitti, ayrilmamiz gerekiyor, bu evde artik birlikte yasayamayiz, deseydin... Beni bir anda dipsiz bir bosluga birakip asik oldugun insanla bu evde yasamaya baslayarak beni hayatindan çikartsaydin, sana karsi neler hissederdim? Arasan, çok yalnizim, o artik yok hayatimda ve sana çok ihtiyacim var, deyip beni yanina çagirsaydin, gelir miydim yanina? Gelsem bile, onu hala unutamadigini, aklindan çikartamadigini, ben yaninda yatarken, gecenin hep o kör saatlerinde can çekisircesine uyanip, tavandaki, odamizin duvarlarindaki kizil yankilarda onun yüzünü aradigini hissettigimde, ben de ayni aciyla uyanip, sana, geçecek, inan bana geçecek, sen beni terk ettiginde ben de bunlari yasadim, biliyorum bu aciyi, ama bak ben yanindayim, diyerek saçlarini sefkatle oksar miydim?... Seni onca derinden severken, yani basimda, yillardir birlikte yattigimiz yatakta baskasina duydugun özlemin acisini seninle paylasir miydim?...

Ne zamandir kendimle ilgili hiçbir seyden emin degilim. Pes pese birbirinden öyle ayri, öyle farkli duygular, öyle farkli hayatlar yasadim ki, artik ne zaman, nasil davranacagimi bilemiyorum. Seni de, kendimi de defalarca sasirttim... Hep savrulan bendim. Hep giden... Bana duydugun sevgine, kurdugumuz hayata inanan ve o yikilmasin diye hep çirpinansa sendin... Sen onarmak için ugrasiyordun, bense yikmak için... Sana veda edip, bilmedigim bir yolculuga çikarken, tanidigimi sandigim, aslinda hiç de tanimadigim bir baska insana dogru kosarken tarifsiz acilarla odana siginan; çileni, özlemini sessizce çekip beni bekleyen sendin... Sonra çiktigim yollari kaybedip, bilmedigim ve tanimadigim bir insanin dünyasinda ruhu paramparça edilip, sonsuz hayal kirikliklariyla yine sana geri dönen bendim...

Beni hiç beklemedigim bir anda birakarak böyle bir yolculuga çikip, bilmedigin, tanimadigin bir insan tarafindan ruhun parçalandiktan sonra sonsuz hayat kirikliklariyla yine bana geri dönseydin, seni bekler miydim? Sana çok ihtiyacim var, çok yalnizim, deseydin bana, yaralarini sarmaya gelir miydim?... Üstelik ona yine geri dönüp dönmeyeceginden emin olmadigimi içten içe hissetsem bile, beni biraktigin yerde olur muydum?... Belki de o an hissettigin acidan çok daha fazlasini bana çektirdigini hiç unutmamis olsam bile, sana duydugum o derin sevgiyle yasadiklarimi hiç yasamamis sayip, sana hiçbir öfke, hiçbir kirginlik duymadan, sadece sen yaralarini sarasin ve hayata kaldigin yerden baslayasin diye, baskasi için çektigin acilari, sanki bütün bunlari benim için yasamissin gibi, acina sonsuz bir saygi duyarak onlari sevgimle sarip sarmalar miydim?...

Duygularim öyle karmasik ki, inan bilmiyorum böyle bir anda ne yapacagimi... Ama eger askta beni yenseydin, sana tutkuyla baglansaydim, belki de yapardim. Bir baskasina asik oldugunu bile bile, benim yanimda onu özledigini hissetsem bile, bir gün beni sevme ihtimalin için yaninda olurdum. Parçalanmana, dagilip gitmene izin vermezdim... Bunun kölece bir baglanma oldugunu bile bile yapardim... Evet, kölece...
Çünkü hayat ne kadar adaletsizse ask da o kadar adaletsiz... Bizim iliskimiz de böyle adaletsiz basladi iste... Bana gelen, beni her kosulda sevecegini söyleyen, ilk kez, seni seviyorum, diyen sendin... Ilk sen konustun... Ilk kez sen sevdigini söyledin. Konusmak, bir insana sevdigini söylemek yenilgiyi göze almaktir. Sen beni severek, bunu itiraf ederek yenilgiyi göze aldin... Ve iliskimiz hep böyle devam etti... Asil kisi bendim. Hep benim sorunlarim önemliydi... Sen kirk yilin basi sorunlarini anlattiginda * hakki olan taraf bendim... Seni kirma hakki hep bendeydi... Bu iliski çok uzadi, artik bitsin, diye hep söylenen hep ben oldum... Sanki benim için bir sisin ardinda yasiyor gibiydin. O sisin ardinda ne acilar, ne gelgitler yasadigini çogu kez düsünmüyordum bile... Seni olmadik zamanlarda nedensizce kirdigimda beni üzmemek için bir odaya çekilip gizli gizli aglayan sendin... Bu iliskide bencil olmak hakki senin degil benimdi...
Bütün bunlari o zaman degil, simdi düsünüyorum derin bir pismanlikla... Hayat sana yasattiklarimin neredeyse aynisini bana yasattiginda düsünüyorum... Bir iliskide yenilen oldugumda...

Benim sana yaptiklarimi, ugruna seni terk ettigim kadin bana yasattiginda... Çünkü tipki senin bana konusarak, beni sevdigini söyleyerek yenildigin gibi bende onunla iliskime konusarak, yenilerek basladim... Tipki senin gibi, o beni hiç hak etmedigim halde kirip incittiginde onu üzmemek için arka odalara saklanip gizli gizli aglayan bendim... Bencil olma hakki bende degil ondaydi... Kirk yilin basi ona sorunlarimi anlattigimda * dinlemek istemeyen oydu... Hep o önemliydi, onun sorunlari, *... Asil kisi oydu... Bende tipki senin gibi bir sisin ardinda yasiyordum bu iliskide... Tipki benim sana yaptigim gibi, bu sisin ardinda ne acilar, ne gelgitler yasadigimi düsünmeyen, bunun için en ufak bir çaba harcamayan artik oydu... Roller degismis, bu defa kölece baglanan ben olmustum...

Bana onca sey katmis, onca özverilerde bulunmus olmana ragmen, o ise benden çok sey alip götürmüs ve benim için neredeyse hiçbir fedakarlikta bulunmamis oldugu halde, eger bir gün ansizin bu sehirde bir deprem olursa önce kimi ararim, diye aklimdan geçirdigimde, bunu söylemek su an öyle aci veriyor bana, ama itiraf etmeliyim ki önce onu arayacagimi düsünmüstüm...
[/size][/i][/b]